Titel: In de maneschijnIn de maneschijn
Auteur: M.J Arlidge
Serie: Helen Grace #8
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Harmien Robroch, Annemarie de Vries
Verschijningsdatum: november 2018
Aantal bladzijdes: 368
Recensie: Heidi

Cover
De cover blijft passend in dezelfde stijl die we van de Arlidge-boeken gewend zijn. In het midden van de zwarte cover staat de titel, In de maneschijn, in felblauwe letters en rondom de rand zien we takken die verlicht lijken te worden door de maan. Het past weer mooi bij de vorige boeken uit de Helen Grace-serie.

Auteur
M.J. Arlidge schrijft al jaren scenario’s voor verschillende Britse crimeseries. Iene Miene Mutte was zijn debuut als thrillerauteur en werd lovend onthaald door pers en publiek. Inmiddels heeft hij al acht boeken geschreven met de intrigerende inspecteur Helen Grace in de hoofdrol. Kom je spelen? is zijn eerste standalone thriller.

Achterflap
Het meest duistere deel van de serie tot nu toe

Er waart iets dodelijks rond in het bos. Eerst moesten de wilde paarden eraan geloven. Nu zijn het onschuldige mannen en vrouwen die worden vermoord door een gedaante zonder gezicht. Verdwaald in het donker proberen ze te vluchten, zich te verstoppen. Wanhopig roepen ze om hulp. Maar er is niemand die ze kan horen…

Helen Grace ziet zich geconfronteerd met een nieuwe nachtmerrie. De slachtoffers hangen met pijlen doorboord aan de statige oude eiken in het bos. Waarom worden hulpeloze -vakantiegangers opgejaagd tijdens het campingseizoen? Wat hebben de moorden te betekenen? Is dit soms het werk van een psychopaat? Of is het een teken van een occulte samenzwering en worden de slachtoffers geofferd aan het bos zelf? Helen moet zich in het duister wagen om de waarheid achter deze wel heel macabere zaak te achterhalen.

Er spookte iets kwaadaardigs rond in het bos. Een wreed en meedogenloos iemand. Iemand die nog vrij rondliep.

Mijn mening
Ook ditmaal keek ik er weer erg naar uit om het nieuwste deel uit de Helen Grace-serie te gaan lezen. Ik vind zijn boeken altijd heerlijk om te lezen. De schrijfstijl van Arlidge is vlot, de hoofdstukken zijn kort, waardoor je in een razende vaart doorleest en het is meeslepend en erg beeldend geschreven. Daarmee laat de schrijver elke keer zien dat hij veel ervaring heeft, ook op het gebied van scenario’s schrijven. Dit zie je ook terug tijdens het lezen, de scenes zie je echt voor je, iets wat ik een groot pluspunt vind. Ook de setting waar een groot deel van dit verhaal zich afspeelt, namelijk een afgelegen, donker bos, vind ik het geheel een duister en sinister sfeertje geven. De moorden die Helen Grace ditmaal samen met haar team onderzoekt kun je gerust luguber noemen, iets wat ik ook helemaal niet erg vind. Tijdens het lezen vroeg ik me geregeld af wie tot zoiets in staat kon zijn en net als je denkt dat de dader in het beeld is, verloopt het toch weer anders. Op dit gebied vind ik de boeken van Arlidge allesbehalve voorspelbaar en ook ditmaal was de ontknoping weer verrassend te noemen en kon ik het toch allemaal een beetje plaatsen. Wel vond ik dat Helen Grace qua ontwikkeling een beetje stil is blijven staan, ik zou persoonlijk graag wat meer over haar als persoon en over haar privéleven willen weten. Wellicht maakt ze in het volgende deel weer een sprong op dat gebied. Ik kan in ieder geval niet wachten.

Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4

Ik geef In de maneschijn 4 fonkelende sterren.

Heidi

Leave a Reply

  • (not be published)