Titel: Voor ik je loslaat
Auteur: Marieke Nijkamp
Genre: Young Adult
Uitgeverij: HarperCollins
Publicatiedatum: december 2017
Aantal bladzijdes: 239
Recensie: Yfke
Voor de blogtour mocht ik Voor Ik Je Loslaat van Marieke Nijkamp lezen. Dank aan Marieke Nijkamp en Harper Collins!
Cover:
Een wak in het ijs, met aan de rand daarvan een enkele rode handschoen. Onheilspellend, maar ook niet heel erg geïnspireerd. Op mijn e-reader maakte het niet veel indruk, misschien wel bij een gedrukt exemplaar?
Over de auteur:
Marieke Nijkamp is een geboren en getogen Nederlandse en in hart en nieren Twentenaar. Ze vertelt al van jongs af aan verhalen en als echte boekenworm leest ze alles wat los en vast zit. Ook is ze altijd gefascineerd geweest door taal, ideeën en fantasie. Marieke is een schrijver, dromer, globetrotter, geek.
Samenvatting:
Corey en Kyra groeien samen op in het afgelegen plaatsje Lost Creek in Alaska en zijn hun hele jeugd onafscheidelijk. Tot Corey verhuist. Het afscheid is moeilijk, maar Corey belooft terug te komen om haar vriendin op te zoeken. Een paar dagen voor het zover is, krijgt Corey het schokkende bericht dat Kyra dood is aangetroffen – drijvend onder het ijs. Ze is er kapot van en kan niet geloven dat Kyra zelfmoord heeft gepleegd, zoals wordt gesuggereerd. Ze voelt gewoon dat er iets niet klopt. Eenmaal terug in haar geboorteplaats groeit haar wantrouwen en raakt ze er steeds meer van overtuigd dat Lost Creek geheimen heeft, geheimen die ze niet begrijpt, maar die haar de koude rillingen bezorgen. In de donkere winter van Alaska gaat ze op zoek naar antwoorden terwijl de sfeer in het dorp steeds grimmiger wordt…
Mijn mening:
Als Friezin die tegenwoordig in Zuid-Holland woont, weet ik wat het betekent om je niet meer thuis te voelen op de plek waar je opgroeide als je er eenmaal weg bent gegaan. Marieke Nijkamp tilt dat gevoel met haar nieuwe boek Voor Ik Je Loslaat naar een ander niveau.
Wanneer hoofdpersoon Corey na haar verhuizing terugkomt naar Lost Creek, heeft ze nog amper de tijd gekregen om het nieuws te verwerken dat haar beste vriendin overleden is. Nog voordat ze weer voet heeft gezet zet op vertrouwde bodem, is het duidelijk dat er iets niet klopt. Met het verhaal dat volgt, creëert Nijkamp het soort gesloten gemeenschap dat je vindt in films als The Lottery en Wicker Man (nee, niet die afschuwelijke remake met Nicholas Cage).
Voor Ik Je Loslaat heeft prettig geschreven, korte hoofdstukken die zich afspelen in een bijna sprookjesachtig winterdecor. Ze worden afgewisseld door terugblikken die je wat meer vertellen over de vriendschap tussen Corey en Kyra. De terugblikken dragen echter weinig extra’s bij aan het verhaal, behalve herhaling; de brieven van Kyra aan Corey doen dat meer, maar ook met mondjesmaat.
Tel daarbij de personages uit de wereld van Lost Creek op. Lost Creek zelf wordt vooral tastbaar gemaakt door beschrijvingen van de natuur, gebouwen en kunstwerken, terwijl de personages niet erg diep uitgewerkt zijn. Daar blijft de vaart en meeslependheid van het verhaal toch enigszins op steken.
Het bizarre gedrag van een kleine gemeenschap die op eigen wijze omgaat met de bipolaire stoornis van een inwoner, komt redelijk matig uit de verf. Al vanaf het begin is duidelijk wat er niet in orde is; het enige schokkende is het zien van het bizarre gedrag van de gemeenschap in de praktijk.
Voor Ik Je Loslaat liet mij achter met een niet meer dan een licht unheimisch gevoel.
Spanning: 2,5
Plot: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3
Psychologie:
Voor Ik Je Loslaat, de opvolger van 54 Minuten, krijgt van mij 3,5 ster
~Yfke Brandhout