Titel: Een bloedovergoten dageraad
Auteur: Anthonie Holslag
Genre: Horror
Uitgeverij: Zilverspoor
Publicatiedatum: Oktober 2014
Aantal bladzijdes: 488
Recensie: Yfke
Auteur
Anthonie Holslag is geboren in Amsterdam, maar verhuisde op jonge leeftijd naar de Verenigde Staten. Zijn tienerjaren heeft hij daar ook doorgebracht. Het betekende zijn kennismaking met de Anglo-Saksische literatuur. Hij heeft sindsdien verschillende verhalen geschreven, die zowel in Nederland als in Amerika in diverse school- en studenten bladen zijn gepubliceerd. In 2006 verscheen zijn eerste gedichtenbundel “Het gezicht van het verleden” en in 2009 werd zijn non-fictieboek “In het gesteente van Ararat” over de langdurige gevolgen van collectief geweld gepubliceerd. Schrijven is voor hem een manier, zoals hij ooit een interview gaf “om aan het verschrikkelijke te ontsnappen, toch komt het verschrikkelijke op de één of andere manier altijd weer terug in mijn verhalen”. Zijn verhalen worden door zijn critici vaak omschreven als “persoonlijk” met “personage verdiepingen” en “ontknopingen die veelal als een knal aankomen”. Hij staat bekend om zijn subtiele horror.
Alle royalty’s van onder andere Een Bloedovergoten Dageraad gaan naar de WarTrauma Foundation.
Achterflap
Ondoden. Spinnen. Een bungalow in de mist, bloedsporen die niet kunnen verdwijnen, meisjes in rode jassen en een dageraad, een bloedovergoten dageraad waar een zoon naar zijn moeder zoekt… En waar niets meer hetzelfde zal zijn…
In dit vervolg op het verhalenbundel ”Zwart muren”, die in het teken stond van het onontkoombare, verhaalt Anthonie Holslag hier over (doods)angst, leegheid, de echo die na geweld plaatsvindt. Ditmaal voert de auteur u nu mee naar een bloedovergoten dageraad.
Maar vergis u niet, wat zich voor u uitstrekt is nooit wat het lijkt. U zult belaagd worden, er zal iets tussen de wanden van de werkelijkheid sluipen. De pagina´s zullen rood kleuren, ook al is de dood soms niet zo evident en oneindig veel subtieler dan we vermoeden. Maar bovenal is dit de gruwel van zinloos geweld, menselijke monsters… en soms erger, geweld waar een koelbloedige geest achter verscholen gaat.
Een bundel voor de fijnproever en liefhebbers van subtiele horror.
Mijn mening
Naar mijn idee is Een Bloedovergoten Dageraad meer een persoonlijke duivelsuitdrijving dan een bundel enge verhalen. De zeer persoonlijke introductie van de auteur benadrukt zijn eigen ervaring met zinloos geweld, een ervaring die een diepe afdruk heeft achtergelaten en de reden was om weer te gaan schrijven. De verschillende verhalen in deze bundel hebben horroraspecten, maar blijken vooral een onderzoek naar en het beschrijven van doodsangsten vanaf een veilige plek (de schrijversstoel) te zijn. De term ‘subtiele horror’ is meer dan op z’n plaats.
Het gaat niet zozeer om het schokeffect maar om het uitvergroten van het kwaad in allerlei verschillende gedaantes: Monsters zoals de Roodkapjes met scherpe tanden, primitieve instincten, demonen, het kwaad in menselijke vorm, goede bedoelingen die eindigen in horror.
Wat ik knap vind aan Dageraad is hoe de verhalen vorderen van afstandelijk naar intens en persoonlijk. Een beetje als therapie; de sessies gaan dieper naarmate je vordert.
Daarbij worden originele en minder originele griezelbeelden gebruikt – bij enge verhalen kun je zelden om zombies, vampiers en demonen heen, maar je kunt wèl zonder. Wat mij betreft had Holslag makkelijk zonder deze clichés gekund en zijn originelere verhalen verder kunnen uitdiepen. Hij weet heel goed hoe je beklemmende situaties moet schetsen, en mag best de veiligheid van zombies en demonen loslaten.
Mijn favoriete verhalen zijn Bloedvlekken, Zwarte Aura en Aardedonker. Ik hou van originele verhalen en de beklemmende, beangstigende gevoelens die goede horror kan oproepen; deze verhalen vallen zonder meer in die categorie. Ik zeg niets over hun onderwerpen, bang om teveel te verklappen.
De overige verhalen zijn ook de moeite waard, vooral die over de Roodkapjes, maar waren mij net iets te subtiel. Daarnaast maakten aspecten zoals het gebruik van veel herhaling (een paar keer dezelfde zin achter elkaar, maar ook herhaling in verhalen zelf) en te uitleggerig willen schrijven de verhalen minder toegankelijk, te klinisch. Soms konden verhalen echt een stuk korter, een uitleggende passage mocht best weg.
Uiteindelijk moet ik zeggen dat, hoewel Een Bloedovergoten Dageraad een goede kennismaking met deze schrijver is geweest. Niet helemaal mijn soort horror, maar Dageraad mag er zeker zijn.
Spanning: 3,5
Plot: 3
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Psychologie: 4,5
Ik geef Een Bloedovergoten Dageraad 3,5 ster.
-Yfke Brandhout
