Titel:
Anders kind
Auteur: Monique Kroezen
Genre: Roman
Uitgeverij: Godijn Publishing
Publicatiedatum: september 2018
Aantal bladzijdes: 350
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Monique Kroezen ( Hoorn, 1970) is moeder van vier kinderen waarvan er een meervoudig complex beperkt is. Het verhaal van haar debuutroman Anders Kind baseerde ze deels op haar eigen leven; de ontdekkingsreis met een kind dat anders is.
Achterflap:
Door de komst van haar tweede zoon, wordt het eenvoudige bestaan van Nicole haar gezin in een klap weggevaagd. Jesse blijkt na zijn geboorte een schisis (hazenlip) te hebben. Siem, haar man, kan dit niet accepteren en verlaat zijn gezin om carrière te maken in Bangkok. Nicoles wereld staat opnieuw op zijn kop als blijkt dat de schisis van haar zoon onderdeel is van het Cornelia de Lange syndroom, een zeldzame genetische aandoening. Het woord ‘mama’ zal zij nooit horen uit de mond van dit kind, maar zij leert de liefde te lezen in zijn ogen. Een intense reis, naar een nieuw en liefdevol bestaan.
Mijn mening:
Anders kind is een verhaal wat elke moeder zal ontroeren. Monique Kroezen heeft een realistisch verhaal geschreven over het leven met een kindje dat meervoudig complex beperkt is. Het moedergevoel dat je weet dat er iets mis is, is prachtig onder woorden gebracht.
Er is geen weg terug. Ons kind komt straks ter wereld. Ik wil dit niet, het mag niet. Dit kleine mensje hoort thuis in mijn schoot. Daar is het veilig en kan ik het beschermen, zoals ik dat al negen maanden lang doe.
Jesse wordt geboren met een schisis, vlak daarna blijkt dat er nog veel meer aan de hand is en word je als ouders opgeslorpt in een mallemolen van onderzoeken. Vooral de onzekerheid en de onmacht zijn enorm voelbaar. Wanneer de man van Nicole besluit een carrière in Bangkok voor zijn gezin te verkiezen, word ik toch wel even heel erg boos. Onbegrijpelijk dat je als vader in staat bent al je schepen achter je te verbranden. Ik heb er gewoon geen woorden voor en kan me helemaal inleven in de reactie van Nicole. De roze wolk verdwijnt zodra je kindje meerdere keren in levensgevaar verkeert, en als je er dan ook nog helemaal alleen voor komt te staan moet je in de overlevingsmodus om het vol te kunnen houden. Dat valt zwaar, heel zwaar.
De schrijfstijl van Kroezen voelt intens, je leest het verhaal bijna als een dagboek, elke zin is weloverwogen bedacht.
Mijn allesoverheersende liefde die ik niet kwijt kan, overspoelt me en ik wil erin verdrinken. Me weg laten drijven op de golven, zodat ik uit het zicht van alles en iedereen onttrokken word.
Gelukkig heeft, en ontmoet, Nicole ook mensen die heel anders reageren en zonder in detail te treden ben ik zo blij dat haar het geluk gegund is weer te kunnen genieten van onvoorwaardelijke liefde.
Het is mijn inziens onmogelijk dit verhaal te kunnen schrijven als je niet zelf in dit schuitje zit. De emoties zijn zo realistisch, die kun je alleen maar overbrengen uit eigen ervaring en de intense beleving die je zelf gevoeld moet hebben.
Anders kind krijgt van mij 4 sterren.
Bianca
