foto: www.angeliquevanderbijl.nl

Angelique van der Bijl debuteerde in 2017 met Nachtschade. Haar nieuwste boek, Het weeskind van Haamstede verscheen op 8 februari van dit jaar en Bianca was daar erg over te spreken (haar recensie kun je hier teruglezen). De hoogste tijd om Angelique een aantal vragen voor te leggen!

Kun je ons kort vertellen wie je bent?
Ik ben geboren en getogen in het Brabantse Made en woon sinds een paar jaar in Geertruidenberg. Ik werk als Marketing Manager voor een verhuurbedrijf in de bouwsector en als ik in de weekenden niet achter mijn laptop zit te schrijven, ben ik te vinden in het bos om lange wandelingen te maken of stap ik op mijn motor om te toeren door heel Nederland. Ik ben opgegroeid met de Brabantse gezelligheid en ben dan ook regelmatig te vinden op festivals en ik bezoek graag concerten met vrienden en familie. Een bezig bijtje die van hot naar her vliegt, maar altijd tijd maakt om een stuk te kunnen schrijven, want daarin ligt mijn passie…  

Wanneer en hoe is je passie voor schrijven begonnen?
‘Lezen is jezelf ontwikkelen,’ zei mijn opa toen we samen rondsnuffelden op zolder tussen de stapels boeken op zoek naar kinderverhalen. Met mijn hand wreef ik over de kaft wanneer een boek mij aansprak. Ik verslond boeken en greep toen al naar spannende verhalen. 
Ik schreef verhaaltjes en op de middelbare school spoorde mijn docent Nederlands me aan om meer met schrijven te gaan doen, maar op dat moment deed ik daar nog niets mee. Ik heb jarenlang fanatiek aan de sport schoonspringen gedaan en pas toen ik daarmee stopte, stortte ik me op het schrijven. Ik volgde de cursus creatief schrijven bij schrijfster Esther Kreukniet en iedere keer als ik naar huis reed, voelde het alsof de personages naast me in de auto zaten. Het gaf me zo’n bijzonder gevoel dat ik het schrijven niet meer heb losgelaten.  

Is het een bewuste keuze om thrillers te schrijven, of heb je ook ideeën geopperd voor andere genres?
Toen ik begon met schrijven, ging het eigenlijk vanzelf dat ik een spannend verhaal bedacht. Ik lees graag thrillers en ben altijd al gefascineerd geweest door verhalen die terug in de tijd gaan waarin iets is gebeurd dat al jaren wordt verzwegen tot op een onverwacht moment iemand iets doet of zegt waardoor de waarheid boven water komt. De spanning die zich opbouwt doordat het hoofdpersonage er alles aan doet om de waarheid te achterhalen, sleept mij als lezer altijd mee. Als ik voor een ander genre zou kiezen dan is dat romans. Het weeskind van Haamstede kan ook zeker bestempeld worden als een spannende roman, dus de stap daarnaartoe is voor mij niet helemaal ondenkbaar. Wel kies ik er bewust voor om altijd een spannend verhaal te schrijven waarin ik de innerlijke conflicten van de hoofdpersonages uitdiep met daarnaast een historische context in het verhaal  

Jouw boeken blinken vooral uit door de levendige en vaak herkenbare personages, zijn dat personages waarbij je mensen uit je eigen netwerk in gedachten houdt?
Mijn personages schieten me ineens te binnen. Ze hebben dan meteen het uiterlijk dat ze voor altijd blijven houden. Het enige wat ik doe, is het geven van karaktereigenschappen en het uitwerken van wat ze precies doen in het dagelijks leven. Gaandeweg het schrijven vormen zij de inhoud van het verhaal. Ze ontstaan in mijn hoofd en tot nu toe zijn ze niet gebaseerd op mensen uit mijn omgeving. Wat ik wel doe, is het observeren van reacties van mensen en dat gebruik ik wel in het vormen van de karakters. Ik denk dat het toepassen van herkenbaar gedrag en dingen die in het dagelijks leven ook gebeuren ervoor zorgen dat een lezer zich verbindt met de personages.   

Het Weeskind van Haamstede speelt zich af in Zeeland, wat is jouw connectie met Zeeland? Kom je er vaak? En wat trekt je zo aan in Zeeland? 
Spannende verhalen met een historische invloed vind ik intrigerend en tijdens een bezoek aan het Deltapark Neeltje Jans in Zeeland raakte ik gefascineerd door het omvangrijke project van de bouw van de Deltawerken in Nederland. Iedereen kent de Deltawerken en weet dat ze gebouwd zijn na de watersnoodramp van ’53, maar je wordt je er pas van bewust hoeveel invloed dit project op Nederland heeft gehad als je je er meer in verdiept. Ik kocht naslagwerken en tijdens het lezen ontstond in mijn hoofd het idee om deze geschiedenis als rode draad te gebruiken in mijn tweede boek. Westenschouwen, Burgh-Haamstede en Domburg zijn de plaatsen waar het grotendeels afspeelt en waar ik tijdens het schrijfproces de verhaallijnen bedacht en uitwerkte. Ik ben er vaak naartoe gereden om in de sfeer te komen. Zeeland trekt mij aan, omdat ik daar altijd geniet van de omgeving. De frisse lucht, het groene landschap en het ruizen van de zee hebben op mij een rustgevende werking. Zeeland is voor mij sinds het schrijven van dit boek een heel bijzondere plek geworden. Bij het ruiken van de zilte zeelucht zal ik voor altijd denken aan deze periode in mijn leven waarin ik Het Weeskind van Haamstede heb geschreven.  

Spookt er alweer een onderwerp voor een nieuwe thriller door je hoofd?
Het kriebelt meteen alweer om aan mijn derde boek te beginnen en op dit moment ben ik bezig met het uitwerken van een verhaal, maar dat is echt nog een ruwe schets die nog alle kanten op kan gaan. Een tipje van de sluier: deze keer kies ik voor een setting in Brabant…  

Is schrijven voor jou pure hobby of zit er inmiddels meer druk op de ketel? 
Voor mij is schrijven echt een hobby. Ik doe het naast mijn fulltime werk en het werkt voor mij ontspannend. Een deadline is wel een kwestie van plannen en op sommige dingen moet ik nee zeggen terwijl ik het wel graag wil doen, maar als ik dan in de flow van het schrijven terechtkom vergeet ik alles om me heen.   

Je broer heeft voor allebei je boeken passende muziek gemaakt, hoe belangrijk is muziek voor jou? Van welke band of artiest ben jij een groot fan?
Muziek is heel belangrijk voor mij. Terwijl ik schrijf, draai ik op de achtergrond vaak filmmuziek om lekker in de stemming te komen. Ik luister dan veel naar Ludovico Einaudi en Yann Tiersen. De sfeer van de muziek kan me helemaal meenemen in het verhaal. Ook in series en films trekt muziek me helemaal mee in de sfeer. Als de muziek voor mijn gevoel niet past bij de setting kan het me helemaal uit de emotie halen. 
Ik bezoek graag concerten van rockartiesten en ik ben een groot fan van Kensington. Die gasten maken echt toffe muziek. Vorig jaar was ik met mijn broer bij Pearl Jam en bij toeval stond ik ineens naast twee bandleden van Kensington. Ze maakten een praatje met ons en mijn broer en ik raakten er op de terugweg niet over uitgepraat hoe gaaf dat momentje was.   

Wat is voor jouw ultieme ontspanning?
Naast schrijven is dat het bezoeken van thermen. Ik kijk er altijd naar uit om lekker een dagje met een vriendin te relaxen in de sauna. Ook geniet ik er enorm van als ik samen met mijn vader ga motorrijden. Ik vind het super leuk dat ik dat samen met hem kan doen. Ook met mijn moeder ga ik dagjes weg en met vriendinnen uit eten en op het terras zitten is voor mij ook echt ultieme ontspanning.

Waar kunnen we je ’s nachts voor wakker maken?
Lekker eten! Daar kan ik echt van genieten. Uit eten gaan vind ik heerlijk met een glas lekker wijn erbij. Maar ook het eten van een frikandel speciaal na een avondje stappen is een momentje waar ik echt van kan genieten. Wel ga ik dan liever daarna slapen in plaats van ervoor wakker gemaakt te worden…  

Even tot slot: Momenteel staat heel Brabant op zijn kop vanwege het carnaval, is dat jou met de paplepel ingegeven of heb je er niets mee?
Carnaval is er met de paplepel ingegoten. Sterker nog, ik ga nu mijn laptop afsluiten, mijn carnavalspak aantrekken en ik verdwijn vier dagen van de radar om te dansen en een lekker biertje te drinken!

Leave a Reply

  • (not be published)