Titel: De stille patiënt
Auteur: Alex Michaelides
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaling: Els Franci-Ekeler
Publicatiedatum: februari 2019
Aantal bladzijdes: 352
Recensie: Brenda
Cover
Je ziet een kille gang met 2 harde stoelen. De titel De stille patiënt in rode letters komt mooi naar voren. De zin: ‘Zij is de enige die weet wat er gebeurd is…’ is een mooie aanvulling op de titel. Dit boek zou ik zeker oppakken als ik het in de boekhandel zou zien liggen.
Over de auteur
Alex Michaelides (Cyprus,1977) studeerde psychotherapie en werkte in een gesloten inrichting voor jongeren; de ervaring die hij daar opdeed verwerkte hij in dit debuut. De filmrechten voor De stille patiënt werden al voor verschijnen verkocht aan de productiemaatschappij van Brad Pitt.
Achterflap
Alicia Berenson lijkt een perfect leven te leiden; ze is kunstenaar, gelukkig getrouwd en woont in een prachtig huis in een goede buurt in Londen. Maar als haar man op een avond thuiskomt doet ze iets verschrikkelijks: ze schiet hem vijf keer in het gezicht. Sindsdien zwijgt ze.
Alicia’s weigering om te praten, of een verklaring te geven voor haar daad, maakt de moord op haar man tot een mysterie dat tot de verbeelding spreekt van media en publiek. Haar kunst wordt onbetaalbaar, terwijl Alicia zelf ver van alle media in een psychiatrische inrichting is opgenomen.
Psychotherapeut Theo Faber heeft lang moeten wachten voor hij de kans krijgt om Alicia te behandelen. Hij is vastbesloten Alicia aan het praten te krijgen en het motief voor haar daad te achterhalen. Maar met zijn vastberaden zoektocht naar de waarheid brengt hij ook zichzelf in gevaar.
Mijn mening
Verdrongen emoties sterven nooit. Ze worden levend begraven en keren later terug, op onaangenamer manieren. (Sigmund Freud)
Vóór dit boek heb ik een dik boek gelezen en nu ik in deze ben begonnen, valt het me wel direct op dat het boek heerlijk in de hand ligt. Leest dan toch ook wat makkelijker dan zo’n dikke pil.
Het verhaal speelt zich af terwijl Alicia al 6 jaar vastzit in een psychiatrische inrichting, genaamd The Grove. We krijgen te maken met Theo Faber die al jaren zit te wachten om haar te kunnen behandelen; hij moest wachten op een vacature die eindelijk na 6 jaar kwam. Theo solliciteerde direct en werd aangenomen als forensisch psychotherapeut. Wat mij wel even stoorde was dat hij als nieuweling daar begon en eigenlijk direct op zijn doel af gaat en liet blijken dat hij Alicia wel zou kunnen helpen. Het voelde voor mij niet echt geloofwaardig.
Wat ik fijn vond was dat er meerdere verhaallijnen waren en dat er stukjes dagboek van Alicia naar voren kwamen van de tijd voordat ze haar man had vermoord. Het wisselde zich mooi af.
Theo heeft veel over voor Alicia en is veel met haar bezig. Je krijgt bijna het idee dat hij helemaal bezeten is van haar. Het verhaal wordt ook steeds mysterieuzer.
De schijfstijl is fijn en leest makkelijk weg. Soms wel zeer makkelijk en snel. De auteur weet je volledig mee te nemen in het verhaal en je kan je ook meevoelen met de personages. Inleven in de personages ging dan niet zo. Af en toe werd ik zelfs moe van Theo. Hij is ergens nieuw in dienst, maar luistert naar mijn idee totaal niet naar zijn collega’s en doet gewoon zijn eigen ding. Een akelig personage, maar hij past zeker in het verhaal.
Het einde van het boek was helemaal prachtig. Alle verhaallijnen kwamen tot elkaar en het was absoluut een eind dat ik niet aan had zien komen.
Alex Michaelides heeft een zeer goed debuut weten neer te zetten. Hij nam je mee vanaf het begin om je pas aan het eind los te laten.
Spanning: 4
Plot: 5
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 4,5
De stille patiënt krijgt van mij een mooie 4,5 ster.
Brenda
