Moordwijven: Een ster – Isa Maron

Een tijdje geleden had ik het met mijn uitgever over Engelstalige luisterboeken, die ik luister op de app van Audible.
‘Heb je nog tips?’ grapte hij. ‘Moeten we een van die boeken uitgeven?’
‘Where the crawdads sing!’ riep ik. ‘Van Delia Owens.’
Hij begon te lachen.
‘Dat hebben we net uitgegeven,’ zei hij. ‘De Nederlandse titel is Het moerasmeisje.’
Ik was verbaasd. Zo’n goed boek en helemaal niet in de publiciteit geweest, althans ik had er niets over gehoord.
Vandaag keek ik eens op Hebban. Het Moerasmeisje heeft 61 waarderingen, gemiddeld 4,5 ster. Een van de waarderingen is één ster. Ineens zat ik me kwaad te maken. 1 ster. Doe normaal.
1 ster betekent: echt vreselijk slecht. Bijvoorbeeld omdat het verhaal niet loopt, als de auteur vreselijk veel tijd verspilt aan zaken die er helemaal niet toe doen, als iets in het plot totaal niet klopt, als de oplossing bijvoorbeeld gewoonweg niet mogelijk is, of als er een konijn uit een hoge hoed wordt getoverd om in godsnaam maar tot een ontknoping te komen. Of als personages compleet ongeloofwaardig handelen, zonder dat dit bij hun karakter past. Of, nog een voorbeeld, als de taal gewoon vreselijk slecht is.
Maar hoe kun je nou in vredesnaam een goed geschreven boek, met duidelijk uitgewerkte personages, in een prachtige historische setting en met een spannend en mooi verhaal, één enkele ster geven?

Volgens mij zijn sterren niet bedoeld om je smaak weer te geven. Je kunt zeggen: leuk dat anderen het mooi vinden, maar ik vind het niks. Dat kan. Je kunt ook niet van bietjes houden. Maar dat wil niet zeggen dat een boek maar één ster verdient. Of dat je met bietjes geen top gerecht kunt maken.

VN Thriller en Detective Gids deelt jaarlijks sterren uit aan de nieuw verschenen spannende boeken. De afgelopen drie jaar werd 116 keer 1 ster uitgedeeld, gemiddeld 23 per jaar. Ik nam de lijst even door en zag dat ik van die hele lijst maar 3 boeken heb gelezen. Boeken die ik beslist niet met 1 ster zou beoordelen, want ze hebben een behoorlijk plot, invoelbare personages en de taal is ook beslist niet slecht. Misschien geldt hier ook: de 1 ster is meer een kwestie van smaak dan van kwaliteit.
(En wat krijgt dan wel 5 sterren op de VN thrillerschaal, hoor ik u vragen. Nou, bijvoorbeeld de roman van Nicolien Mizee, Moord op de moestuin – voor zover ik begrijp is dat een humoristisch boek waarin toevallig een moord wordt gepleegd. Maar dit terzijde.)

Als jurylid van de Schaduwprijs (voor het beste thrillerdebuut van het jaar) beoordeel ik zelden een boek met 1 ster. Wat mij betreft betekent dit namelijk: leuke poging, 1 ster voor de moeite, maar op sommige onderdelen gewoon echt slecht.
Foutjes, of niet helemaal logisch, simpel plot, of hier en daar te breedsprakig, vlakke personages – en dan op zo’n manier dat het me bij het lezen regelmatig stoort: 2 sterren.
Goed, maar niet echt memorabel of bijzonder en wel wat verbeterpunten: 3 sterren. Enzovoort.

Natuurlijk heeft iedereen heeft het recht om een boek te beoordelen naar eigen inzicht, maar ik vraag me toch af wat jullie ervan vinden: wanneer verdient een boek echt niet meer dan 1 ster?
Trouwens, nog een leestip: Het moerasmeisje. Ik gaf het 5 sterren.

(uitgelichte foto: Pixabay.com)

Isa Maron is auteur van de Noordzeemoorden, een vierluik over de jonge Kyra Slagter die het raadsel van haar vier jaar eerder verdwenen zus, Sarina, probeert op te lossen. Daarbij ontmoet ze rechercheur Maud Mertens. Samen raken ze betrokken bij enkele mysterieuze zaken, die hen op het spoor van Sarina zetten.