Tamara Geraeds is auteur van de thrillers Kwelling en Echo, tevens schreef zij fantasy, young adult en diverse korte verhalen. Ook heeft zij haar eigen tekstbureau, tekstbureau Charizma. Wij stelden deze veelzijdige schrijfster een aantal vragen.
Foto: Ester Jacobs
Je bent al heel vroeg gaan schrijven, wat vond je als kind hier zo interessant aan?
Geen idee eigenlijk, ik kan me niet herinneren waarom ik er ooit mee begon. Ik weet nog wel dat ik een vriendinnetje in de klas had die zelf kleine boekjes schreef in de klas. Korte verhaaltjes met een zelf getekende kaft. Als alles klaar was niette ze alles aan elkaar als een boekje. Ik deed dat ook, maar ik vermoed dat het haar idee was. Misschien was dat hoe het begon?
Liet je je verhaaltjes ook aan andere mensen zien?
Heel vroeger wel, voordat ik serieus ging schrijven. Toen ik aan mijn eerste boek begon hield ik dat geheim. Niemand wist ervan, tot ik ongeveer halverwege was en een stuk aan mijn tante liet lezen. Omdat ik niet wilde dat anderen ervan wisten tot het klaar was (omdat ik bang was dat het heel slecht was), liet ik haar beloven het tegen niemand te zeggen. Dat heeft ze ook nooit gedaan. Ik vroeg haar wat ze ervan vond en ze gaf haar eerlijke mening. Pas toen ik ging studeren vertelde ik aan meer mensen dat ik graag schreef. Inmiddels wilde ik ook graag dat het uitgegeven zou worden, dus dan moet je het wel vertellen 😉
Wat is voor jou het beste jeugdboek?
Blauwe Plekken van Anke de Vries, denk ik. Fijn vlot geschreven, met zo veel emotie erin. Ik moet nog steeds huilen als ik het lees.
Blijkbaar was ik toen al gevoelig voor het onderwerp mishandeling.
Je schrijft jeugdboeken en thrillers. Zit er een verband tussen beide genres? Welk genre vind je leuker om te schrijven? En welke makkelijker?
Geen verband, en dat maakt het juist leuk. Afwisselend.
Uiteindelijk vind ik jeugd toch leuker, omdat in een jeugdboek alles nog kan. Een kind zal niet snel iets ongeloofwaardig vinden, zijn fantasie is nog niet beperkt, het is bereid overal in mee te gaan.
Jeugd schrijft voor mij ook het makkelijkst, omdat het minder complex in elkaar hoeft te zitten (hoewel dat natuurlijk ook ligt aan het soort boeken dat ik schrijf).
Blijf je deze twee genres schrijven of kunnen we nog een ander genre verwachten?
Ik hou van uitdagingen en heb nog genoeg wensen op dat vlak, dus je kunt zeker ook andere dingen van mij verwachten.
Je boek ‘Echo’ raakte sommige tere zieltjes, heb je hier rekening mee gehouden in ’Kwelling’?
Daar heb ik zeker rekening mee gehouden, daarom is Kwelling geen heftig boek geworden. Dat lag natuurlijk ook aan de boodschap(pen) die in Kwelling verwerkt zijn. Als ik opnieuw een boek schrijf over een heftig onderwerp dan zal ik waarschijnlijk opnieuw heftige dingen moeten schrijven om mijn boodschap over te brengen. Soms ontkom je daar niet aan. Als je het mild houdt, komt het ook niet hard bij mensen aan, en dat moet nu juist als je wilt dat de boodschap overkomt en blijft hangen.
Schrijf je met naast je koffie en crackers of doe je dit het liefst met een wijntje en chocola?
Ik hou niet van wijn of koffie en ik probeer van de chocolade af te blijven 😉
Aangezien ik altijd ’s ochtends schrijf (want dan is mijn hoofd nog leeg), eet ik hooguit lunch tijdens het schrijven. Vaak yoghurt, soms salade of soep.
Zijn er al plannen voor een nieuwe thriller?
Jazeker. Thriller 3 zit in de herschrijffase, maar het is voor mij best een lastig boek om te schrijven, dus het duurt langer dan ik had gehoopt. Ik wil een bepaalde sfeer scheppen, wat lastig is, en ik moet oppassen dat de clou van het verhaal niet te vroeg duidelijk wordt.
Zowel in ‘Echo’ als in ‘Kwelling’ ligt de nadruk op een moeder/dochter verhouding. Heeft deze keuze iets met jezelf te maken?
Grappig, dat was me nog niet opgevallen. Geen idee waarom dat zo is. Ik geloof niet in toeval, maar ik zou zo snel geen reden kunnen bedenken. Zelf heb ik gelukkig een hele goede band met mijn moeder.
Hoe ga je op onderzoek uit om bepaalde facetten van je verhaal kloppend te maken? (Medisch gezien)?
Puur medisch gezien heeft me dat voor Echo wel wat moeite gekost. Ik ben naar een politiebureau geweest om te informeren wie mij verder zou kunnen helpen. Zij hebben mij een tip gegeven waarna ik een aantal instituten heb gemaild. Uiteindelijk vond ik iemand die mijn vragen wilde (en kon) beantwoorden. Ik heb zijn boek daarna aangeschaft als naslagwerk.
Voor overige info die ik zelf niet heb, probeer ik – waar nodig – een expert te vinden. Gelukkig kan je een hoop ook via internet vinden.
Bepaalde info uit Kwelling haalde ik uit een documentaire en verder online onderzoek.
Heb je zelf of in je omgeving zulke situaties meegemaakt die je in je boeken beschrijft?
Ikzelf gelukkig niet, maar ik ken helaas meer mensen dan ik kan tellen die gruwels hebben meegemaakt zoals beschreven in Echo, in meer of mindere mate. Juist daarom schreef ik het boek ook, omdat het veel vaker gebeurt dan mensen denken en het veel erger is dan veel mensen denken. Het onderwerp (kinder)mishandeling en -misbruik wordt te vaak weggeduwd in een donker hoekje, terwijl het juist zo veel aandacht nodig heeft. Om slachtoffers de aandacht en zorg te geven die ze verdienen en om meer slachtoffers te voorkomen.
Ga voor meer informatie over Tamara Geraeds naar www.tamarageraeds.nl
