Titel: De meisjes zonder naam 
Auteur: Mikaela Bley
Serie: Ellen Tamm #4
Genre: Thriller
Uitgeverij: A.W. Bruna
Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga en Sophie Kuiper
Publicatiedatum: Maart 2020
Aantal bladzijdes: 416
Recensie: Amanda
Auteur
Mikaela Bley (1979) is geboren in Stockholm en woont daar samen met haar man en twee kinderen. Ze werkte als inkoper voor het tv-station TV4, maar schrijft nu fulltime. Dochter vermist, een thriller met in de hoofdrol misdaadverslaggever Ellen Tamm, is haar debuut. Inmiddels is het vierde deel met Ellen in de hoofdrol verschenen, De meisjes zonder naam.
Achterflap
Op een koude winterdag wordt de 17-jarige Linn afgezet bij de meisjeskostschool Täcktaholm in Södermanland. Na enkele stormachtige jaren hoopt ze hier weer wat grip op haar leven te krijgen. Maar algauw raakt ze verwikkeld in enkele conflicten met haar nieuwe schoolgenoten.
Wanneer een van de leerlingen spoorloos verdwijnt, realiseert Linn zich dat ze zelf ook gevaar loopt.
Dan krijgt misdaadverslaggever Ellen Tamm van TV4 bericht dat het ongeïdentificeerde lichaam van een meisje is gevonden vlak bij het stadje Nyköping. De politie classificeert de zaak als moord.
Nadat het lichaam van een tweede meisje wordt gevonden, reist Ellen af naar de kostschool, op zoek naar antwoorden. Ze moet de waarheid achterhalen voordat er nog meer meisjes sterven.
Mijn mening
We ontmoeten Ellen Tamm, misdaadverslaggeefster voor TV4, in De meisjes zonder naam opnieuw. Waar in de voorgaande delen de dood van haar zusje Elsa steeds een vrij grote rol bleef spelen, is dat hier al een stuk minder. Het onderwerp wordt nog wel even aangehaald, maar is minder op de voorgrond aanwezig. Wat overigens prima is, want je kunt het ook te veel willen uitmelken. Ellen heeft nu een ander dingetje gevonden waarmee ze zich privé bezighoudt, namelijk met het laten invriezen van haar eicellen. Maar of dit nu wel helemaal in dank wordt afgenomen door haar vriend …
Respect,’ fluisterde Gabriella in Linns oor. ‘Ik vraag me af hoe lang je het hier zult volhouden…
Naast Ellen maken we kennis met de bekende 17-jarige vlogster Linn, die door haar moeder in een internaat wordt gestopt. Linn doet het slecht op school en zou thuis onhandelbaar zijn. In dit meisjesinternaat, vlak bij de plek waar Ellen is opgegroeid, wonen meerdere meiden met dezelfde problemen. Wanneer het lijk van een onbekende vrouw in een meer in de buurt wordt gevonden en er daarna nog een meisje van het internaat ‘verdwijnt’, wordt Linn bang. Heeft het iets met het internaat te maken? Ze probeert hulp in te schakelen, maar hoe doe je dat als je geen beschikking hebt over enig communicatiemiddel? Persoonlijk denk ik dat er in de uitwerking van het personage Linn nog wel meer had gezeten. Ik miste toch nog wat diepgang.
We hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn. We hoeven alleen maar te accepteren dat we allemaal anders zijn.
Net als in de voorgaande drie delen is het verhaal opgedeeld in dagen en tijden, met hoofdstukken vanuit het perspectief van Linn en van Ellen. Persoonlijk vind ik het wel prettig om een verhaal vanuit meerdere perspectieven te beleven. De hoofdstukken zijn lekker kort, waardoor je snel denkt: Nou, nog één hoofdstuk dan.
Helaas had het verhaal mij alleen niet gelijk helemaal in zijn greep. Ik vond de aanloop wat lang. In mijn optiek duurde het erg lang voor er iets gebeurde en het verhaal spannend werd. Ook was de plot niet geheel verrassend en heb ik dus niet echt het gevoel dat ik van mijn sokken geblazen ben door het boek. Het onderwerp rondom het internaat was ook niet heel bijzonder. Voor mij was dit meer een tussendoortje dan een echt spannende thriller waarbij ik op het puntje van mijn stoel heb gezeten. Ik miste gewoon echt wat diepgang en de echte spanning.
Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 2,5
Psychologie: 3,5
Hiermee kom ik op 3 sterren voor De meisjes zonder naam en hoop ik dat Mikaela Bley in het volgende deel iets meer spanning en vernieuwing weet te verwerken.
Amanda
