Titel: In hechtenis 
Auteur: Nicci French
Genre: Thriller
Uitgever: Ambo|Anthos
Vertaling: Eefje Bosch, Mechteld Jansen, Elise Kuip
Publicatiedatum: April 2020
Aantal bladzijdes: 437
Recensie: Danielle
Auteur:
Het Engelse echtpaar Sean French (1959) en Nicci Gerrard (1958) vormt samen het succesvolle schrijverskoppel Nicci French. Sean French werd geboren in Bristol, Nicci Gerrard in Worcestershire.
In 1997 debuteerden ze met Het geheugenspel, een literaire psychologische thriller die meteen een overweldigend succes kende. Tussen 1997 en 2010 schreef het echtpaar minstens één thriller per jaar, allemaal standalones. Maar in 2011 kozen ze voor een andere weg: Blauwe maandag was het eerste deel in een serie van 8 boeken rond de psychoanalytica Frieda Klein.
Hun boeken vielen wereldwijd meermaals in de prijzen. In het Nederlandse taalgebied vallen nominaties voor de Trouw Publieksprijs en de NS Publieksprijs op. De Zilveren Vingerafdruk (publieksprijs van de internetsite Crimezone) werd in 2003 toegekend aan De bewoonde wereld en in 2004 aan De verborgen glimlach.
Achterflap:
Tabitha zit vast in een huis van bewaring, beschuldigd van moord op buurman Stuart Rees. Van de bewuste dag kan ze zich echter haast niets herinneren, ze leed aan een depressie. Toch denkt ze dat ze onschuldig is. Wanneer ze merkt dat haar beoogde advocaat hieraan twijfelt, besluit ze zelf haar verdediging op zich te nemen. Maar dat blijkt lastig vanuit de cel. Diverse kennissen uit het dorp en haar ex bezoeken haar in de gevangenis, waardoor ze erachter komt dat Stuart weinig vrienden had en dat ze zelf met argusogen wordt bekeken sinds ze weer in het dorp is komen wonen. Zou iemand haar de schuld in de schoenen proberen te schuiven of heeft ze het misschien tóch zelf gedaan?
Mijn mening:
We verplaatsen ons meteen in de gevangenis en maken kennis met Tabitha. De reden dat ze in voorarrest zit is bekend (als je de achterkant tenminste hebt gelezen). Ook weet je al dat ze zichzelf gaat verdedigen, aangezien haar toegewezen advocaat haar probeert te overtuigen dat het bekennen van schuld een beter optie zou zijn dan te bewijzen dat ze onschuldig is..
Schuldig totdat het tegendeel bewezen wordt? Deze vraag is in vele rechtszaken een cruciaal detail hoe de zaak verloopt. Tabitha heeft weinig voordelen wat betreft de overtuiging dat ze onschuldig zou zijn. Het hele dorp is zowat tegen haar en echte vrienden heeft ze al helemaal niet opgebouwd nadat ze teruggekeerd is in het dorp waar ze vroeger heeft gewoond.
Hoe lastig het ook is vanuit één enkel personage in een afgesloten omgeving een verhaal boeiend te houden, toch weet Nicci French dit als geen ander te realiseren. Het dorp waar het allemaal is gebeurd, wordt vanuit de camerabeelden beschreven om zo een beeld te krijgen wat er de dag van de moord allemaal gebeurd is. De dorpsgenoten worden door Tabitha onder de loep genomen om te bekijken wat ze die beruchte dag hebben gedaan en hoe de verhoudingen liggen tussen diverse dorpsgenoten. Hoe meer Tabitha komt te weten, hoe verder ze van de waarheid af lijkt te drijven.
In hechtenis is misschien voor sommigen net iets te eenzijdig qua verhaal, maar voor anderen zal dit toch wel weer als een echte Nicci French voelen. In een razend tempo lees je erdoorheen en is er maar een doel: doorlezen tot de laatste pagina om erachter te komen wie de moord heeft gepleegd.
En in gedachten verdenk je verschillende personages om vervolgens toch op het einde op een totaal ander resultaat uit te komen.
Laat de volgende Nicci French maar weer komen, want ze zitten weer in een goede flow.
Ik geef In hechtenis 4,5 ster.
Danielle
