Vaderskind

Titel: Vaderskind
Auteur: Belinda Bauer
Genre: Thriller
Uitgeverij: A.W. Bruna
Vertaald door: Valerie Janssen
Publicatiedatum: april 2022
Aantal bladzijdes: 368
Recensie: Miriam

Over de auteur
Belinda Bauer is de auteur van negen literaire thrillers en wordt alom gezien als een van de beste Britse misdaadauteurs van dit moment. Ze is de winnares van de CWA God Dagger, de Theakston’s Old Peculier Crime Novel of the Year Award en de CWA Dagger in the Library (voor haar gehele oeuvre).

Het verhaal
Ruby Trick woont met haar ouders in een klein dorp aan de kust van Devon. Limeburn is een dorp dat geen lang leven beschoren is; het kan elk moment eigenlijk door de zee worden opgeslokt. Ruby’s leven is niet makkelijk. Als tienjarige is zij een van de vijf kinderen in het dorp, ze heeft niet echt vrienden en ze wordt op school gepest. Haar moeder werkt fulltime, haar vader is werkloos en dat zorgt voor grote spanningen thuis. Vader John Trick vist en verkoopt de vangst om zo nog wat geld te verdienen, maar het houdt niet over. Op vrijdagen komt hij samen met zijn cowboyvrienden en doen ze net alsof ze in het Wilde Westen zijn. Iets wat Ruby helemaal geweldig vindt en ze wil niets liever dan met haar vader mee.

Op een strand niet ver van Limeburn worden jonge vrouwen gedwongen zich uit te kleden en dan hun moeders te bellen, zodat hun moeder mee kan luisteren op het moment dat ze vermoord worden. De eerste twee vrouwen weten te ontsnappen, de derde heeft niet zoveel geluk en daar blijft het niet bij.

John richt samen met zijn vrienden een posse op en gaat avond na avond op zoek naar de moordenaar en Ruby gaat mee. Hoe fantastisch zou het zijn als zij met haar vader en de posse de moordenaar te pakken zouden krijgen? Dan is haar vader niet alleen haar held maar ook die van de rest van het dorp en misschien komt het dan weer goed tussen hem en haar moeder.

Mensen vermoorden was een leercurve. Maar hij werd er steeds beter in.

In Vaderskind dient de misdaad meer als achtergrondmuziek. Bauer legt de focus op de personages en de omgeving waarin het zich allemaal afspeelt. De omgeving wordt perfect neergezet. Je waant je in de neerslachtige, mistroostige, grijze en depressieve omgeving van Limeburn waar de inwoners verwachten elk moment natte voeten te krijgen. Herhaaldelijk vraag je je af waarom mensen dan niet gewoon verhuizen, maar zo simpel is het natuurlijk niet.

Ze had zich vergist.

De zee was niet in hun huis.

Hun huis was in de zee.

Het zou beter zijn geweest als Bauer de personages met dezelfde zorg vormgegeven zou hebben. Het verhaal wordt grotendeels vanuit het perspectief van Ruby verteld en daar wringt de schoen. Soms zijn kinderen wel wat ouder/volwassener in hun doen en laten, maar dit was iets te. Als je niet beter wist, zou je haast gaan denken dat Ruby achttien is in plaats van pas tien. Ook had ik zo mijn vraagtekens bij politieagent Calvin Bridge. Zijn relatieproblemen leken belangrijker dan de vermissingen/moorden.

Het tempo in Vaderskind is niet heel hoog en nagelbijtend spannend is het ook niet, maar Bauer weet net genoeg de aandacht vast te houden. Als lezer weet je allang wie de moordenaar is (het ligt er nogal dik bovenop), maar je wilt toch weten hoe het uiteindelijk afloopt.

3 sterren voor Vaderskind.

Miriam

Waardering: 3 uit 5.

Leave a Reply

  • (not be published)