Titel: Wolfskinderen
Auteur: Vera Buck
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaald door: Marion Hardoar
Publicatiedatum: september 2024
Aantal bladzijdes: 396
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Vera Buck is geboren in Noordrijn-Westfalen en studeerde journalistiek, Europese literatuur en scenarioschrijven in Europa en op Hawaï. Ze ontving beurzen en prijzen in binnen- en buitenland. Haar eerste roman Runa werd genomineerd voor de Friedrich Glauser-Prijs 2016. Vera Buck woont en werkt als freelanceauteur in Zürich.
Achterflap:
De zestienjarige Rebekka verdwijnt spoorloos tijdens een nachtje kamperen in de bergen. En zij is niet de enige. In het bergachtige gebied worden meerdere vrouwen vermist. Alleen de jonge journalist Smilla ziet overeenkomsten tussen de verdwijning van haar vriendin Juli en die van een aantal andere vrouwen. Als er plotseling een verwaarloosd meisje voor haar auto staat dat heel erg op Juli lijkt, groeit haar overtuiging dat Juli zich nog ergens in de bergachtige omgeving moet bevinden.
Hoger in de bergen woont Jesse in de nederzetting Jakobsladder, geïsoleerd van de moderne wereld. Hij en de andere bewoners van het bergdorp worden door de stedelingen met argwaan bekeken. Terwijl het wantrouwen jegens Jakobsladder blijft groeien en escaleert in brute aanvallen op Jesse en andere kinderen, ontdekt Smilla een schokkend geheim dat alle veronderstelde waarheden op zijn kop zet. Waar ligt het kwaad werkelijk op de loer?
Mijn mening:
Wolfskinderen is een psychologische thriller maar ook de naam roman zou dit boek niet misstaan. De vermissing van Rebekka zou de spanning op moeten voeren maar die ontbreekt in mijn ogen. Het gaat meer om de psychische achtergrond en beleving van de mensen die in de nederzetting Jakobsladder leven. Er is in dit boek een grote rol weggelegd voor de wolf, een beschermde diersoort die voor verdeeldheid in onze maatschappij zorgt, Buck laat je hier ervaren dat een oordeel vellen meerdere kanten heeft.
De weerstand vanuit de maatschappij en hun leefstijl zijn boeiend te noemen, toch ontbreekt het mij aan emotionele diepgang. Zo af en toe vind ik het verhaal wat saai en langdradig.
Buck heeft gekozen om de veelal korte hoofdstukken vanuit verschillende personages te schrijven, dit geeft een goed beeld van het totaalplaatje maar het duurt lang tot men daadwerkelijk tot de kern komt. Die is daarentegen wel huiveringwekkend en verrassend, tegen het eind wordt de lezer verrast met een onverwachts goede ontknoping.
De laatste paar hoofdstukken zijn in deze zeker thrillerwaardig; daar valt verder niets tegenin te brengen.
Mijn verwachtingen van deze thriller zijn helaas niet helemaal waargemaakt, ik had er echt meer van verwacht. Buck heeft prijzen gewonnen voor de psychologische diepgang die zij in haar verhalen verwerkt, maar die lees ik in dit verhaal niet terug. Daarvoor kabbelt het te veel voort en dat is jammer.
Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 3
Leesplezier: 3
Spanning: 2
Plot: 3
Psychologie: 3
Wolfskinderen krijgt van mij 3 sterren.
Bianca
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Boekerij, waarvoor onze hartelijke dank!
