Titel: De kleuren van het donker
Auteur: Chris Whitaker
Genre: Thriller
Uitgeverij: Luitingh Sijthoff
Vertaald door: Sandra van de Ven
Publicatiedatum: april 2025
Aantal bladzijdes: 608
Recensie: Bianca
Over de auteur:
De Engelse Chris Whitaker won eerder o.a. de CWA Gold Dagger Award, de Theakston Crime Novel of the Year en de Ned Kelly Award. De Kleuren van het Donker werd aan meer dan vijftien landen verkocht, was internationaal een instantbestseller en zal worden verfilmd.
Achterflap:
Amerika, 1975. In het dorpje Monta Clare, Missouri, wordt tiener Joseph ‘Patch’ Macauley ontvoerd. Saint Brown, zet alles op het spel om haar beste vriend te vinden.
Patch ligt alleen in een pikdonkere kamer totdat hij een hand in de zijne voelt. Ze heet Grace en in het donker is haar stem zijn redding. Als Patch ontsnapt, is er echter geen bewijs dat ze ooit heeft bestaan, dus begint hij een grootse zoektocht om haar te vinden.
Terwijl jaren decennia worden en hoop een obsessie, jaagt Patch’s jeugdvriendin Saint op de man die de twee ontvoerde en daarmee de enige jongen van wie ze ooit heeft gehouden een doel in het leven gaf.
Mijn mening:
De kleuren van het donker is een schrijnend verhaal over onvoorwaardelijke liefde. Het thrillerelement is bijzaak, ik zou het dan ook liever een roman willen noemen. Saint en Patch zijn de hoofdpersonages maar deze rol is ook zeker op meerdere personages van toepassing.
De rol van Patch springt er wat mij betreft bovenuit vanwege zijn doorzettingsvermogen en hoever hij gaat om te willen bewijzen wat hij heeft meegemaakt. Hij maakt hierbij pieken en dalen mee, hij leidt een bijzonder bestaan. Het is verschrikkelijk wanneer je niet geloofd wordt, daar gaat een mens aan kapot. Het is een strijder voor het leven.
De verhaallijn is heftig; de machteloosheid, onbeantwoorde liefde en de strijdbaarheid die als een rode draad door het verhaal heen lopen, komen binnen. Toch mis ik het gevoel waarin ik de personages in mijn hart zou moeten sluiten, ik voel de emotie niet terwijl dat wel zo zou moeten zijn. De schrijfstijl weet mij niet te pakken, ik word niet op de manier meegesleurd zoals ik gehoopt had.
Toch neem ik wel mijn petje af voor Chris Whitaker vanwege de beschrijvingen en vanwege het gebruik van originele informatie die niet belangrijk lijkt maar die zeker van meerwaarde is op een manier waardoor dit verhaal naar een hoger niveau getild wordt.
Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 4
Spanning: 2
Leesplezier: 3
Plot: 3
Psychologie: 3
De kleuren van het donker krijgt hiermee 3,5 ster.
Bianca
Recensie-exemplaar ontvangen van Uitgeverij Luitingh Sijthoff, waarvoor onze hartelijke dank!
