Titel: De stille patiëntDe stille patiënt
Auteur: Alex Michaelides
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaling: Els Franci-Ekeler
Publicatiedatum: februari 2019 
Aantal bladzijdes: 348
Recensie: Leontine   

Cover
Ik vind de cover mooi! De stoelen zijn een beetje mysterieus, waar staan ze precies, en wie neemt er plaats op die stoelen? Als je de achterflap hebt gelezen, kun je het een beetje raden natuurlijk. Ook de titel is een blikvanger, waarbij het woord ‘stille’ een beetje vervaagd is.   

Auteur
Alex Michaelides (Cyprus, 1977) studeerde psychotherapie en werkte in een gesloten inrichting voor jongeren; de ervaring die hij daar opdeed verwerkte hij in dit debuut. De filmrechten voor De stille patiënt werden al voor verschijnen verkocht aan de productiemaatschappij van Brad Pitt.  

Achterflap/samenvatting 

Zij is de enige die weet wat er gebeurd is.
Ik ben de enige die haar kan laten praten.

Iedereen dacht dat Alicia Berenson een gelukkig huwelijk had; dan schiet ze haar man vijf keer in zijn hoofd. Na deze gruwelijke daad zwijgt ze, en weigert een verklaring te geven. Alicia’s stilte spreekt tot de verbeelding van het publiek en maakt haar tot een mysterieuze beroemdheid.
Psychotherapeut Theo Faber is ervan overtuigd dat hij haar weer kan laten praten en zo te ontrafelen wat er zich die bewuste nacht heeft afgespeeld. Hij doet er alles aan om een baan te krijgen bij de instelling waar Alicia zit opgesloten, en lijkt geobsedeerd om met haar in gesprek te gaan. Maar hij kan niet voorzien wat hij daarmee in gang zet…  

Mijn mening
De achterflap maakt mij erg nieuwsgierig naar dit debuut van Alex Michaelides. Ik kan het me niet voorstellen dat je nooit meer zou praten, dus wat drijft Alicia dan om wel haar mond te houden? De bewijzen tegen haar zijn sterk, en ze verdedigt zichzelf totaal niet. Waarom? Psychotherapeut Theo Faber weet zeker dat hij Alicia aan het praten kan krijgen, maar stuit op de nodige weerstand. Lukt het hem?  

Alex Michaelides heeft een fantastisch debuut geschreven met De stille patiënt. Het gegeven staat vast: Alicia heeft haar man doodgeschoten. Maar waarom? En waarom praat ze niet? De spanning is direct voelbaar en Michaelides weet dit vast te houden gedurende het hele boek, voor mij een echte pageturner.  

Het boek is opgedeeld in 5 delen. De hoofdstukken binnen de delen zijn relatief kort, zodat het lekker leest. De verdeling tussen conversatietekst (dat ik altijd prettig vind lezen) en beschrijvingstekst is mooi gebalanceerd. De auteur switcht tussen het dagboek dat Alicia heeft bijgehouden en het heden waarin Theo Faber zijn best doet om haar aan het praten te krijgen. Ondertussen krijgen we ook een stukje mee van het privéleven van Theo, waardoor hij ook meer een ‘echt’ persoon voor de lezer wordt. De ontwikkeling van de hoofdpersonen is zo zichtbaar.  

Het plot zit goed in elkaar. En Michaelides heeft nog een flinke plottwist in zijn pen. En hoewel ik een vermoeden had hoe het zat, was het niet helemaal zoals ik in mijn hoofd had. Het was een thriller waar ik heel veel plezier aan heb beleefd.  

Spanning: 4
Plot: 4
Leesplezier: 4,5 
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4 
Psychologie: 4,5  

Ik geef De stille patiënt 4 sterren 

Leontine

 

Leave a Reply

  • (not be published)