Haak

Over nominaties, winnen en verliezen – door Angelique Haak (winnaar T&M Beste Thriller Nederlandstalig 2020)

September 2017 was het toen mijn debuut Een nieuw begin uitkwam, en ook meteen debuut van de maand mocht zijn bij Thrillers & More. Wat een eer!

Op dat moment had ik nog geen benul van alle boekenbloggers, Facebookboekengroepen (leuk woord voor galgje) en alle mensen die zich, gedreven door hun passie voor boeken, dagelijks bezighouden met wat er verschijnt in boekenland. En ook had ik geen enkel benul van alle rankings, lijstjes, nominaties en prijzen die er te vergeven waren.

Het was dan ook een enorme verrassing dat mijn debuut een van de drie genomineerden werd voor de Schaduwprijs. Dé prijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut! En geweldig dat ook mijn tweede en derde boek een aantal mooie nominaties in de wacht sleepten. Helaas haalde ik geen enkele keer de felbegeerde winst binnen, maar zeker gezien de grote hoeveelheid boeken die er elk jaar weer verschijnt, vond ik het een mega-eer om überhaupt op die lijstjes te belanden. Want, zoals men dan zegt: meedoen is belangrijker dan winnen.

Maar toch, noem het onsportief, noem het menselijk, het gevoel van teleurstelling groeide wel een beetje bij elke keer ‘net niet’.

Het werd 2020 en mijn vierde boek, Nooit meer alleen, verscheen. Een boek dat een moeizaam pad heeft afgelegd op weg naar publicatie en dat om meerdere redenen een speciaal plekje in mijn hart heeft. Een boek waarvan ik wist dat het anders was dan mijn eerdere boeken en waar ik ook meer dan ooit onzeker over was. Was het wel spannend genoeg? Onderscheidend genoeg? ‘Thriller’ genoeg?

Vanaf het moment dat het boek uitkwam, begon de rollercoasterrit die een nieuw boek elke keer weer is. Middenin de coronacrisis kon ik in de zomer, waarin het coronagewijs gelukkig allemaal wat beter ging, toch nog een echte boekpresentatie houden. In een lunchroom organiseerde ik met mijn uitgever een heuse anderhalve meter high-tea met allemaal lieve mensen er live bij. En wat ben ik daar nog steeds enorm dankbaar voor!

Na die dag volgden al snel de eerste recensies en die waren fijn. Zoals ik vurig gehoopt had werden mensen geraakt door Emma en haar moeilijke jeugd, de band tussen haar en haar vrienden en gingen ze op in de spanning van wat zich in dat examenjaar op de havo had voltrokken. Het boek stond uiteindelijk bijna een maand op nr. 1 in de Hebban populairste boeken rank én ik kreeg te horen dat er een vertaling naar het Duits op komst was. De onzekerheid in mij, die eigenlijk altijd wel aanwezig is, verdween zelfs even naar de achtergrond en ik was trots. Dit boek mocht er zijn, ondanks of het nou wel of geen prijs zou winnen!    

En toen was daar ineens weer het einde van het jaar. Hoewel ik me nog zó had voorgenomen geen lijstjes-koorts meer te krijgen, gebeurde het toch weer. Nooit meer alleen kwam bij een beste boekverkiezing als winnaar op de tussentijdse shortlist uit de bus en de hoop dat ik nu heel misschien toch een keer bovenaan zou eindigen groeide. Na een spannende laatste stemronde, werd het uiteindelijk een vijfde plaats voor het boek waar ik zo trots op was.

Voelde ik me vereerd dat ik op de lijst stond? Absoluut! Was ik teleurgesteld? Dat ook! Maar bovenal merkte ik, dat ik nog steeds net zo trots was op dit boek, ongeacht of dat het nu gewonnen had of niet.

Ik liet de lijstjesfixatie weer los en zo zat ik op de zondag dat Thrillers & More de uitslag bekend maakte van hun beste boeken 2020-verkiezing niet zoals eerdere keren aan mijn telefoon gekluisterd, maar was ik heerlijk met mijn kinderen in de sneeuw aan het spelen. ‘Let it goooo!!!’ En wat een grote verrassing was het, toen ik een paar uur later met verkleumde handen en voeten weer binnenkwam, dat juist deze keer mijn boek wél bovenaan was geëindigd. Zó gaaf!

En het klinkt achteraf misschien een beetje als een paradox, maar als ik nu één ding heb geleerd over nominaties, winnen en verliezen, dan is het wel dat (hoewel winnen natuurlijk leuk is ?), de echte winst in geloven in jezelf zit. Haak Haak

“Sometimes you win, sometimes you learn”

Angelique Haak

Leave a Reply

  • (not be published)