Titel: We beginnen bij het einde
Auteur: Chris Whitaker
Genre: Thriller
Uitgeverij: Volt
Vertaald door: Ineke de Groot
Publicatiedatum: Maart 2022
Aantal bladzijdes: 328 (Epub)
Recensie: Miriam en Bianca
Over de auteur:
Chris Whitaker werd geboren in Londen en werkte tien jaar als handelaar op de Londense beurs. Zijn debuutthriller Tall Oaks werd bekroond met de CWA John Creasy New Blood Dagger. Zijn recenste thriller We beginnen bij het einde won meerdere prijzen en belandde op de toplijsten van verscheidene internationale media.
Achterflap:
Dertig jaar geleden werd Vincent King als tiener veroordeeld voor zijn rol in de dood van een jong meisje. Nu zit zijn tijd in de gevangenis erop en is hij terug in zijn geboorteplaats Cape Haven, Californië. Niet iedereen is blij hem te zien. Zoals Star Radley, zijn ex-vriendin en de zus van het meisje dat door zijn toedoen overleed. Duchess, Stars dertienjarige dochter, is deels verzorger, deels beschermer van haar jongere broer Robin, en van haar moeder, die vaker wel dan niet in de problemen zit.
Als Duchess op een avond een drastische actie onderneemt om Star te beschermen zet ze per ongeluk een reeks gebeurtenissen in gang die tragische gevolgen zal hebben, niet alleen voor haar familie, maar voor de hele stad. Hoe ver kunnen we weglopen van het verleden, als het verleden gedoemd lijkt zich te herhalen?
Onze mening:
Cover
Bianca: Ik las de e-pub, heb het boek dus niet fysiek in mijn handen gehad maar de kleuren ogen warm, een boek wat in de winkel zeker mijn aandacht zou trekken.
Miriam: De cover vind ik niet heel bijzonder. Hij valt op doordat de titel heel groot op de voorkant is gedrukt, die springt in het oog en daardoor zou ik het boek in de winkel zeker oppakken.
Als je iets ziet, steek je je hand op. Je blijft ervan af. Je steekt alleen je hand op.
Het verhaal begint met de zoektocht naar de zevenjarige Sissy Radley. De vijftienjarige Walk zoekt mee, net als zo’n beetje alle inwoners van Cape Haven. Een zoektocht die helaas niet goed afloopt.
Een sprong in de tijd en dertig jaar later is Walk politiechef, zoals hij al jongs af aan voor ogen had. Zijn beste vriend Vincent King werd destijds veroordeeld voor de dood van Sissy Radley en mag eindelijk de gevangenis verlaten, een vrijlating die zorgt voor de nodige onrust in Cape Haven.
Ze zeiden het geen van beiden, maar wisten wel dat ze maar aan een ding konden denken: Vincent King kwam weer thuis.
Star Radley, de zus van Sissy, ontspoort regelmatig en Walk staat steeds weer klaar om haar bij elkaar te vegen wanneer dat gebeurt. Niet alleen voor Star, maar zeker ook omwille van haar kinderen, Duchess en Robin. Maar Duchess heeft niemand nodig. Zij zorgt voor haar broertje, haar moeder en zet zichzelf daarvoor opzij.
Duchess vond Cape Haven het mooist in de winter, als de eerlijkheid alle uiterlijk vertoon liet verdwijnen en het weer een gewoon stadje als alle andere werd.
Als het met Star weer eens misgaat, is Duchess het meer dan zat en doet iets wat zorgt voor een sneeuwbaleffect en de gevolgen daarvan zijn niet te overzien.
Plot
Bianca: De plot wordt langzaam uitgewerkt, je gaat mee op reis met Duchess en haar broertje Robin, en deze reis is op zijn zachtst gezegd erg zwaar.
Miriam: Maak kennis met Duchess Day Radley: vogelvrijverklaarde, brutaal, grof in de mond en voor niets of niemand bang. Haar broertje Robin betekent alles voor haar en haar hele wereld draait ook om hem. Hun leven wordt getekend door tragedie, eenzaamheid en het wij-tegen-de-rest-gevoel.
Spanning
Bianca: De spanning zit hem in dit verhaal niet in de acties maar die liggen op het persoonlijke vlak, continu voel je de onderhuidse spanning door de personages heen sijpelen tot deze meerdere keren tot een uitbarsting komen. Gedurende het lezen bouwt de spanning gaandeweg steeds langzaam verder op.
Miriam: De spanning is voornamelijk onderhuids. Hoe zit het verhaal in elkaar? Waar gaat het precies heen? Geen actie, maar je zit wel degelijk op het puntje van je stoel.
Personages
Bianca: Zoals Whitaker de personages heeft weten neer te zetten, daar kan ik alleen maar mijn petje voor afnemen, meerdere keren krijg ik een brok in mijn keel en voel ik mijn maag ineenkrimpen.
Miriam: Duchess springt er met kop en schouders bovenuit. Je kan niet anders dan met haar meevoelen, om haar lachen en je gunt haar alles wat ze wil en dat is eigenlijk niet eens zo heel veel. De eenzaamheid straalt van haar af, maar Duchess heeft niemand nodig. Ze regelt het allemaal zelf wel, maar het is mooi om te lezen hoe tergend langzaam die enorme muur die ze om zich heen heeft gebouwd steeds een klein beetje afbrokkelt. Heel soms laat Whitaker haar kwetsbaarheid doorschemeren en dat doet hij oh zo mooi.
En toen de oude dominee doorging met zijn preek, bleef ze met gebogen hoofd en haar ogen dicht zitten, bang om dat beeld van haar moeder kwijt te raken, waar ze nog niet klaar voor was.
Politiechef Walk is de goedzak in het verhaal, degene die het voor iedereen goed wil doen, die alles voor iedereen zou willen oplossen maar daar zwaar onder gebukt gaat. Om het over zijn eigen sores nog maar niet te hebben. En we hebben allemaal een Thomas Noble of Dolly in ons leven nodig. Het mooie van We beginnen bij het einde is dat elk personage ertoe doet, hoe klein zijn of haar rol (ogenschijnlijk) ook is. Whitaker heeft al zijn personages met zorg uitgewerkt en ze maken vrijwel allemaal iets bij de lezer los.
Schrijfstijl
Bianca: Chris Whitaker schrijft vooral met gevoel, het is een verhaal met veel emotionele diepgang, je voelt de angst, de eenzaamheid, de zoektocht naar liefde en genegenheid en het moeten vechten om je staande te houden in de maatschappij. Het verhaal maakte mij verdrietig en met momenten zelfs een beetje down, het meeleven is echt intens. Dit alles gaat gepaard met veel slachtoffers, eigenlijk is iedereen op zijn eigen manier slachtoffer van zijn eigen daden en moet daar de gevolgen van dragen.
Als je op zoek bent naar een spannend verhaal waar de actie niet vanaf spat maar waar juist de aandacht uitgaat naar de psychologische diepgang, dan is dit een regelrechte aanrader.
Miriam: In het begin moest ik even wennen aan de schrijfstijl, maar dat komt ook omdat ik steeds ‘even een hoofdstuk’ las en dat moet je niet doen. Zorg ervoor dat je tijd hebt en lees; duik het verhaal in en dan pakt het je. We beginnen bij het einde is een verhaal over verlies, liefde, vriendschap, misdaad. Een verhaal waar de eenzaamheid vanaf druipt; het is rauw, triest en hartverscheurend. Whitaker schrijft mooie, rake zinnen en heeft het verhaal heel zorgvuldig opgebouwd. Als je meer actie wilt in een thriller, dan is dit wellicht niet jouw boek, maar oh wat is dit genieten.
Maar bovenal was ze moe. Niet van de klusjes of door gebrek aan slaap, maar door de afgrijselijke haat die ze diep binnen in zich koesterde.
Ontknoping
Bianca: Een heftige ontknoping waarbij je inziet waartoe mensen in staat zijn door zichzelf weg te cijferen en de mensen om wie ze geven het leven te (willen) geven waar ze recht op hebben.
Miriam: Er zijn vele vragen waar je als lezer antwoord op hoopt te krijgen en Whitaker stelt niet teleur. De ontknoping is heftig, verdrietig en zorgt voor een brok in de keel. Je zou het voor een aantal personages graag anders zien, maar eigenlijk, en ik kan het niet anders zeggen, is het perfect.
5 sterren voor We beginnen bij het einde.
